Van vrijdag 28 juli t/m zondag 6 augustus heb ik samen met een geweldige groep mensen een roadtrip gemaakt door Zuidwest-Zweden. Geen onbekend terrein voor mij, aangezien ik vorig jaar samen met Lisanne dit ook gedaan heb, weliswaar in een andere kortere route zodat we per locatie wat meer de tijd hadden om de omgeving te ontdekken. Waar we het vorig jaar nog via een reisbureau deden, hebben we dat dit jaar met de hele groep zelf gepland. De groep bestond oorspronkelijk uit negen mensen uit Nederland en België tussen de 22 en 35 jaar oud.
Helaas heeft uiteindelijk Lisanne door privéomstandigheden moeten afhaken, maar in alles wat we deden was ze er altijd een beetje bij en we hebben, als de hechte groep die we toen al waren, regelmatig contact met haar gehad tijdens de reis.
In deze blog zal ik de komende dagen/weken in delen verslag doen van onze avonturen in het land van de elanden, de blauwe meren en de Vikingen.
Dit is het verhaal van de Vikingen van de lage landen!

De Voorbereiding

Het is begin mei 2023. Zenuwachtig kom ik in mijn kleine rode autootje de parkeerplaats van het parkje in IJsselstein opgereden. Helemaal fit ben ik nog niet, aangezien ik een dag van te voren nog ziek was, maar ik moet hier gewoon bij zijn. Al was het maar voor een half uurtje. Op de parkeerplaats zit Lisanne al op me te wachten. Naar eigen zeggen was ze erg vroeg en zit ze al ruim een half uur hier in het waterige voorjaarszonnetje op mij en de anderen te wachten. We geven elkaar een vluchtige knuffel en kletsen wat bij tot de eerste reisgenootjes zich bij ons zullen voegen.
Lisanne en ik hadden het idee opgepakt om een groepsreis naar ons eigen inzicht te organiseren naar Scandinavië. Alleen Zweden of ook Noorwegen en/of Denemarken daarbij te bezoeken was nog onduidelijk. Op onze oproepjes op de Facebook groep van reisgenootjes gezocht kwamen tientallen reacties binnen. Nadat we het kaf van het koren hadden gescheiden hebben we uiteindelijk een WhatsApp groep aangemaakt waarin zo’n vijftien mensen af en aan zouden deelnemen. Uiteindelijk zouden daarvan nog negen overblijven met wie wij nu, na duizenden appjes gestuurd te hebben, hier in het park een kennismakingspicknick zouden hebben.
Als iedereen uiteindelijke aanwezig is lopen we wat door het park op zoek naar een geschikte picknickplaats. Op een leeg grasveldje zetten we onze meegenomen picknicktafel en stoelen neer en al het lekkers dat iedereen heeft meegenomen word uitgestald. Er worden eerdere reiservaringen uitgewisseld, er word gegeten, gepraat en gelachen. Het is vanaf het begin al duidelijk: dit is een fijn clubje mensen. Hier wil je bij horen. Lotte ziet mij al wat met mijn aantekeningen spelen en neemt het voortouw. “Volgens mij wil je wat zeggen, Jesse?” Ik brand gelijk los. Ik had al wat voorwerk gedaan en we hadden drie mogelijke opties voor onze rondreis. Al snel werd duidelijk dat er een uitgesproken voorkeur was voor de route die ons alleen door Duitsland, Denemarken en Zweden zou leiden omdat de routes die ook door Noorwegen zouden gaan een dure boottocht bevatten en erg ambitieus waren voor de tien dagen die we hadden.

In de dagen en weken daarna zijn we van start gegaan met de voorbereidingen. Iedereen had zin in deze reis en dus had iedereen na de picknick volmondig ja gezegd tegen dit avontuur.
Het was niet altijd even makkelijk om de huisjes en andere dingen te regelen met zo veel mensen en meningen, maar uiteindelijk zijn we er wel uitgekomen. Tijdens een gezellige barbecue bij één van de groepsgenoten thuis zouden we voor de allereerste keer echt met zijn negenen zijn. De Belgische Lila, die eerder op de picknick niet aanwezig kon zijn, bleek erg goed tussen al die directe Nederlanders te passen.
Deze barbecue was bedoeld om in grote lijnen de laatste knopen door te hakken, maar nam een onaangename wending. Lisanne deelde mede aan de groep dat zij helaas niet mee kon naar Zweden. Je kon een speld horen vallen. En toen werd de stilte doorbroken door alleen maar lieve woorden. Hieruit bleek hoe betrokken en hecht deze groep nu al, na twee ontmoetingen en talloze app berichtjes, was. Het ontroerde mij. Ik was dit groepsgevoel niet gewend. Ik vond het erg moeilijk om deze reis zonder Lisanne te moeten voortzetten. Van Lisanne moest ik wel, maar op dit moment kwam voor het eerst de gedachte in mij op dat het met deze fijne mensen misschien nog wel zou gaan lukken ook om toch een geweldige tijd te hebben, daar in het mooie Zweden.

Dag 1: Harderwijk – Zwolle – Vellinge

De vorige avond kwam Roel rond half negen aan op station Harderwijk. Samen met mij zal hij deze ochtend naar Zwolle rijden waar we om zeven uur hadden afgesproken om onze gezamenlijke reis te starten.
Met slaperige oogjes ben ik de laatste spulletjes aan het pakken die ik de avond daarvoor nog niet kon inpakken omdat ik ze deze ochtend nog nodig had. Terwijl ik nog even snel de kattenbak verschoon is Roel in de keuken al wat broodjes voor onderweg aan het smeren. Hij is duidelijk meer een ochtendmens dan dat ik ben. Om tien over zes staat hij al in de startblokken om te vertrekken. Normaal ben ik de stresskip en nu doe ik alles heel rustig op mijn gemak en zeg ik tegen Roel dat we nog tijd zat hebben, het is immers maar een half uurtje rijden. Wat is hier aan de hand? Hoe kan ik zo vlak voor vertrek zo kalm en rustig blijven?!
Iets voor half 7 rijden we met de achterbak volgeladen de parkeerplaats af. Het ritje naar Zwolle gaat zo voorbij en voor ik het weet zijn we op plaats van bestemming.
Als we een paar minuten later compleet zijn en, na veel passen en meten, alle bagage zo in de twee auto’s gepropt zijn dat de zeven aanwezige Vikingen ook nog enigszins comfortabel in de auto’s kunnen plaatsnemen kunnen we iets voor half acht vertrekken. We zijn nog niet helemaal compleet, want Lila zal pas wat later aansluiten, maar voor ons is de reis nu echt begonnen!

De reis begint voorspoedig, maar zodra we de grens over zijn gaan we voor het eerst al de fout in. Allereerst pakken we met beide auto’s de verkeerde afslag naar Meppen. Er bleken er kennelijk twee te zijn. Vervolgens zien we in de achteruitkijkspiegels de andere auto opeens een volgende afslag nemen, terwijl wij, op instructies van de navigatie de snelweg blijven volgen. Terwijl wij in een goede vaart richting Bremen rijden blijkt de andere auto de toeristische route door Duitsland aan te hebben gehouden over provinciale wegen waar ze niet harder dan vijftig kunnen rijden door de vele tractoren op de weg.
We houden telefonisch contact en besluiten bij een wegrestaurant net voorbij Hamburg te gaan lunchen. Na een klein half uurtje sluit ook het andere viertal bij ons aan en gaan we met zijn allen wat eten op het terras van het wegrestaurant.

Na een reis vol met meeblehren met onze gezamenlijke playlist, het ene lied wat aangenamer dan de ander, en goede gesprekken en vooral veel plezier komen we rond half acht ’s avonds aan in Vellinge. Vellinge is een klein dorpje op zo’n twintig minuten ten oosten van Malmö, aan de Oostzee die Zweden scheid van Denemarken en Duitsland. We zullen hier een nachtje verblijven in een hostel net buiten het dorp. Het hostel was zo’n beetje het goedkoopste verblijf van deze reis en dat is te merken. Niet alles ziet er even mooi en schoon uit, maar het is prima voor een nachtje op doorreis. Elk van ons neemt de intrek in één van de drie aangewezen kamers en even later vertrekken we met zijn allen naar het dorpje Vellinge om daar een hapje te eten. Het is al na half negen als we uiteindelijk neerploffen op een terras van het restaurant. Veel keus aan eetgelegenheden was er niet, maar het eten smaakt ons prima. Zeker na zo’n lange reis en met het heerlijke zomerzonnetje dat hoog aan de hemel staat.
Na een kleine wandeling door Vellinge keren we terug naar ons hostel. Eenmaal daar is het een drukste van jewelste. Iedereen loopt in en uit en in de gezamenlijke keuken/leefgedeelte word volop eten gemaakt, gelachen en gedronken. Als ik uiteindelijk samen met mijn reisgenoten binnenloop zitten een aantal Tsjechische mannen luidkeels te praten en te drinken. Eén van de mannen spreekt ons in vloeiend Engels aan. Het blijkt de enige in de groep die überhaupt Engels spreekt en legt ons uit dat ze allemaal gastarbeiders zijn en voor enkele maanden hier verblijven om als een soort van zelfstandigen uiteenlopende klussen te doen. De man bied ons een drankje aan. Waar de meesten beleefd weigeren zijn er een paar binnen onze groep zo dapper om zich aan een shotje te wagen. De drank zit in een oude theepot en is zelf gebrouwen. Zodra de eerste druppels drank in de kleine glaasjes geschonken worden komt de spirituslucht je tegemoet. De man verteld ons die avond dat het een recept van zijn oma is en zij er 86 mee geworden is of was het toch 76? Het verhaal veranderd gedurende de avond.
En zo beleven we onze eerste avond in Zweden. In een hostel in the middle of nowhere tussen de Tsjechische gastarbeiders.

Video gemaakt bij aankomst Vellinge met telefoon van één van de Vikingen

Disclaimer:
Sommige namen zijn op verzoek, i.v.m. de privacy, aangepast. Verder is alles in dit verhaal waargebeurd en beschreven hoe ik het zelf beleefd heb.